De Uitdaging – OpBoksen

 

Boksen als educatieve tool voor kansenjongeren ligt niet voor de hand, maar dat is buiten de visie van voormalig Olympisch bokser Abdel Wahhabi (53) gerekend. Al vijfentwintig jaar is hij de drijvende kracht achter het project OpBoksen. Nu onder de vleugels van De Uitdaging, een initiatief van de afdeling Sociale Zaken van de stad Genk. Via een preventief beleid werkt de stad aan de maatschappelijke weerbaarheid van kinderen en jongeren. Op het vlak van alternatief jeugdwerk met kansengroepen bleek OpBoksen er ‘boenk op’.

Hoe het allemaal begon? “Op mijn 16^e begon ik te boksen. Jarenlang getraind, internationaal niveau behaald en in 1992 heb ik België vertegenwoordigd op de Olympische Spelen in Barcelona”, vertelt Abdel Wahhabi. “Een ervaring voor het leven. Maar toen ik terug was, begon ik na te denken wat ik verder nog kon doen met boksen. Ik had veel ervaring met jongeren en kinderen en ik bedacht me dat ik met mijn topsportcarrière wel iets voor hen kon betekenen. Ik heb dan verschillende Limburgse mijngemeenten aangeschreven. Genk was geïnteresseerd. Mijn Olympische deelname was een visitekaartje.”

“Via sport kun je de dingen echt in beweging krijgen. Boksen is vaak de enige manier voor kansarme jongeren om te ‘ontsnappen’. Het is als een community, waarmee ik me zelf verbonden voel. Waarom zou ik mijn skills niet inzetten voor hen? Maar er was veel weerstand: probleemjongeren leren boksen werd argwanend onthaald. Op mijn voorstel heeft de gemeente toen – in 1992 – alle Genkse kinderen tussen 12 en 18 uitgenodigd in het sportcentrum. Dankzij mijn naambekendheid kwamen er vijfhonderd jongeren op af. Dat was de start voor OpBoksen. Een school belde ons daarna of we geen bokslessen konden geven bij hen. Zo bereikten die plots ook.”

Hoe raakte OpBoksen ingebed in de werking van Stad Genk?

“De eerste jaren waren lastig. Tien jaar lang had ik maar een ruimte van zes op negen in het sportcentrum ter beschikking door de Sportdienst. Om 45 man te trainen! Ik heb toen hard gelobbyd bij de politiek. Uiteindelijk kwamen er een aantal projecten samen onder de vleugels van De Uitdaging, waaronder OpBoksen. Grappig is dat bijna niemand weet dat OpBoksen een project van de stad is!  Het is ‘bij Abdel’ of ‘in de boksclub’. Maar competitiesport is niet het hoofddoel van OpBoksen. Wel een meerwaarde voor enkele sterke boksers. Die zijn ook rolmodellen voor Opboksen. Daarom organiseren we om de vijf jaar een boksgala: in 2018 op 15 september.”

Met SlagKracht is de maatschappelijk-educatieve werking nog versterkt.

“Klopt, dat is een kortdurend begeleidingstraject voor kinderen (8-12 jaar) en jongeren (13-16 jaar) bij wie het thuis, op school of in de vrije tijd moeilijk loopt. Sociale Zaken van de stad Genk is bevoegd. Jongeren bij SlagKracht werden doorverwezen door de jeugdrechtbank, scholen of ouders. Vaak komen ouders zelf uit zo’n situatie: het gaat over generatieproblemen. Sessies omvatten een uur boksen, maar vaak ook ‘softe’ samenwerkingsactiviteiten. Of ik leer ze lesgeven aan elkaar samen met een collega van de uitdaging. Dan zien we heel veel samenwerking. Ze maken zelf een trainingslesprogramma, gaan de natuur in… Boksen is altijd het middel, het doel is hen iets meegeven. We laten ze achteraf ook niet los: ze kunnen achteraf terecht bij OpBoksen. Sommigen blijven jaren komen. Ik gaf zelfs bokslessen in de jeugdgevangenis van Mol. Eerst moet je praten met jongeren en opvoeders. Communiceer op de juiste manier en de vooroordelen smelten weg. Dat een doctoraatsstudent van de VUB – een ex-bokser van mij – het project in kaart bracht, hielp. Dat creëerde vertrouwen. Jongeren die tot zeven keer toe recidiveerden, mochten telkens weer meedoen. Sommigen namen zich zelfs voor om na hun straf in de buurt van Genk te komen wonen om bokslessen te kunnen blijven volgen! De directie van Mol stond achter het project, net als het hoofdbestuur in Brussel. Maar uiteindelijk dreigde de vakbond met staking: zij bleken niét te overtuigen. We hebben dat project dus voorlopig moeten afblazen.”

Zie je resultaat op het vlak van school of werk?

“Op straat word ik wel eens begroet door gasten die jaren geleden kwamen boksen. Wat ze vooral geleerd hebben, blijkt zelfbeheersing en meer evenwicht bij conflictsituaties. Een nieuw fundament voor hen. Een meetbaar resultaat mag je niet meteen verwachten. ‘Een job’ is niet het einddoel, meer houvast wel. We zitten met OpBoksen nu op twaalf locaties in zeven gemeenten. We bereiken vijfhonderd jongeren met 25 gediplomeerde instructeurs onder contract bij Sport Vlaanderen. Ik ben zelf in dienst van de stad Genk. Toch hangen we nog af van projectsubsidies, bijvoorbeeld voor het tewerkstellingsproject met de VUB waar we een ESF-subsidie voor krijgen. Maar we proberen heel  veel zelf te organiseren.”